Χρωστάει το όνομά της εκεί ακριβώς που φαντάζεστε, καθώς λέγεται ότι ήταν διαδεδομένο πιάτο στους ναπολιτάνικους οίκους ανοχής και στους κύκλους της νύχτας απ' τις αρχές του 20ού αιωνα. Ο θρύλος λέει ακόμη ότι η πουτανέσκα (puttanesca) ήταν η μακαρονάδα που επέλεγαν οι νοικοκυρές που ξενοκοιτούσαν, καθώς τους επέτρεπε και να λείψουν απ’ το σπίτι όταν έλειπε ο σύζυγος και να έχουν φρεσκομαγειρεμένο φαγητό στο τραπέζι μόλις εκείνος επέστρεφε Υπάρχει βέβαια και άλλη αφήγηση. Είναι εκείνη ενός εστιάτορα, ονόματι Sandro Petti, που διατηρούσε νυχτερινό κέντρο στην Ίσκια -νησί στον Κόλπο της Νάπολης- και ισχυρίζεται ότι εκείνος εμπνεύστηκε τη συνταγή αλά πουτανέσκα, ένα βράδυ του 1950. Είχαν έρθει, οι φίλοι του μετά το ξενύχτι τους και ενώ η κουζίνα του μαγαζιού είχε κλείσει, του ζητούσαν επίμονα φαγητό. Αναγκάστηκε να μπει ο ίδιος να μαγειρέψει πρόχειρα με ό,τι βρήκε και ετσι γεννήθηκε αυτή η συνταγή.Πηγή: icookgreek.com #ΗρθαΓιαΝαΜεινω #1συνταγη1δεντρο.

Ένα από τα πιο γνωστά και γευστικά πιάτα ζυμαρικών της Ιταλικής κουζίνας, με καταγωγή από την Amatrìce μια μικρή πόλη της Ιταλίας. Λέγεται ότι ήταν το γεύμα των βοσκών, που ζούσαν στα βουνά της περιοχής. Για την παρασκευή της σάλτσας χρησιμοποιούσαν 4 υλικά: το γκουαντσιάλε (guanciale) κάτι σαν το δικό μας μπέικον , το τοπικό τους τυρί Pecorino, λαρδί, πιπεριά τσίλι και αργότερα ντομάτα. Το γκουαντσιάλε είναι κρέας και λίπος, προέρχεται από τα μάγουλα του χοιρινού. Βέβαια είναι λίγο δύσκολο να το βρούμε εδώ στην Ελλάδα παρά μόνο σε εξειδικευμένα Delicatessen με Ιταλικά προϊόντα. Μπορούμε όμως αναπόφευκτα να το αντικαταστήσουμε με κομμάτι ή φέτες μπέικον. Σήμερα θα σας παρουσιάσω την Ελληνική βερσιόν της σάλτσας Amatriciana αφού θα προσθέσω λίγο κρεμμύδι, σκόρδο και λευκό κρασί. Με τα υλικά που θα χρησιμοποιήσω θέλω να πετύχω ένταση των γεύσεων, ισορροπία ανάμεσα στο καυτερό, το όξινο, το καπνιστό, αλλά και μια υπέροχη νοστιμιά που έγκειται στη γλυκύτητα του κρεμμυδιού και του κρασιού. Η πιο νόστιμη Amatriciana είθισται να γίνεται με τα ζυμαρικά Bucatini, αλλά μερικοί λένε ότι αυτό το πιάτο γίνεται με σπαγγέτι. Η επιλογή είναι δική σας.. Πάμε λοιπόν γρήγορα να την φτιάξουμε και σε 20 με 25 λεπτάκια θα είμαστε έτοιμοι να την απολαύσουμε!! 🌶🍝🍷

Για αυτή τη Ναπολιτάνικη μακαρονάδα με βάση το όνομα της έχουν γραφτεί διάφορες ιστορίες. Μια από αυτές είναι ότι τη μαγείρευαν οι Ναπολιτάνες πόρνες και η μυρωδιά της σερνόταν στα σοκάκια και τραβούσε τους πελάτες. Τη συνταγή την πήρα από το CUCINA DI CARUSO ...που ότι κάνω γίνεται πετυχημένο.

Μακαρονάδα τέλεια !!!Μυρωδιά ψημένου πιπεριού με ζωμό από τα μακαρόνια και υπέροχο φρέσκο ελληνικό πεκορίνο Αμφιλοχίας.Από τα αγαπημένα πιάτα του γιού μου.Το Cacio e Pepe, που σημαίνει «τυρί και πιπέρι», είναι το απόλυτο παράδειγμα απλότητας που συναντά τολμηρές γεύσεις στην ιταλική κουζίνα. Με καταγωγή από τη Ρώμη, αυτό το παραδοσιακό πιάτο ζυμαρικών έχει γοητεύσει τους λάτρεις του φαγητού εδώ και αιώνες με την κρεμώδη υφή και την έντονη γεύση του. Φτιαγμένο με μόλις τρία συστατικά—τυρί pecorino Romano, φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι και ζυμαρικά—επιδεικνύει την ομορφιά των υψηλής ποιότητας, ελάχιστων συστατικών.

Τα κολοκυθάκια “alla puttanesca” είναι μία εύκολη και γρήγορη συνταγή που οδηγεί σε ένα πιάτο ελαφρύ, υγιεινό και πολύ-πολύ νόστιμο. Λόγος ενός φανατικού αντικολοκυθοκ-ιστή!!! Πιάτο με γεύσεις γεμάτες ένταση, γεύσεις μεσογειακές, που δίνουν στα κολοκυθάκι (τη) γεύση (που τα κακόμοιρα δεν διαθέτουν από μόνα τους, τους λείπει παντελώς...)Είναι ένα πολύ καλό συνοδευτικό κάποιου πιάτου ζυμαρικών φτιαγμένου στα γρήγορα, για το οποίο δεν έχετε ετοιμάσει κάποια σάλτσα. Είναι εξίσου καλό για να συνοδέψετε φρυγανισμένες φέτες ψωμιού (crostini). Μπορείτε όμως να το χρησιμοποιήσετε και σαν ένα ελαφρύ πρώτο πιάτο ή σαν συνοδεία για βραστά κρέατα. Εν πάση περιπτώσει, δείτε εσείς πως θα το αξιοποιήσετε... Δυσκολία πιάτου: Ευκολάκι. Κόστος πιάτου: πολύ χαμηλό. Χρόνος ετοιμασίας : 5 λεπτά. Χρόνος μαγειρέματος: 45 λεπτά.

Όποιος φάει αυτό το μικρό αριστούργημα, παραδοσιακό της κουζίνας της Σικελίας, θα αναρωτηθεί “πως είναι δυνατόν να βγει μία γεύση τόσο σπάνια, με τόσο λίγα και τόσο απλά υλικά”.?Πριν την δοκιμάσω για πρώτη φορά, είχα τις επιφυλάξεις μου. Εύλογα, αφού στα υλικά δεν υπάρχει κρέας, ή αλλαντικό. Για καιρό το έβλεπα σε διάφορα menu και προσπερνούσα χωρίς δεύτερη σκέψη. Κάτι ξέρουν όμως οι Σικελοί (το πιάτο έχει καταγωγή από την περιοχή της Catania, στην ανατο0λική ακτή της Σικελίας) που το θεωρούν ένα από τα καλύτερα πιάτα ζυμαρικών τους..Όταν για κάποιο λόγο τα δοκίμασα, κατάλαβα ότι δεν είχα δίκιο όταν σκεπτόμουν “Μακαρόνια με μελιτζάνες, άσε καλύτερα .....”. Έτσι αρχίσαμε να τα φτιάχνουμε και εμείς Τις προάλλες, όταν η απάντηση της μικρής μου κόρης“είναι σπέσιαλ”, σαν την ρώτησε η μητέρα της πως της φαίνονται, έδωσε για άλλη μία φορά δίκιο στους Σικελούς και εξέθεσε και πάλι την διορατικότητά μου. Στη μαγειρική τουλάχιστον .....Λίγα μυστικά ακόμα[1] Η “pasta alla Norma” γίνεται παραδοσιακά με κοντόσχημα ζυμαρικά, συνήθως δε με maccheroni (με το όρο αυτό χαρακτηρίζεται μια ολόκληρη κατηγορία μικρών ζυμαρικών, βρείτε αν θέλετε περισσότερες πληροφορίες για αυτήν την κατηγορία στο σχετικό με την pasta alla Norma άρθρο που υπάρχει στο site). Σαν λάτρης κάθε μεγάλου σχήματος ζυμαρικού, προτιμώ (“εντός” και παραγγέλνω έξω) το πιάτο με spaghetti, και ευτυχώς μου τα φτιάχνουν, χωρίς εκείνο το υποτιμητικό βλέμμα προς τον “άσχετο τουρίστα” που τόσες φορές έχω αντικρύσει (με άλλες ευκαιρίες). Όταν, δε, τα φτιάχνουμε σπίτι ..... ααα, για τότε έχω καλύτερη επιλογήΛαζανάκι. Ή, ακόμη καλύτερα, Ματσάτα. Όσοι την έχουν δοκιμάσει, ξέρουν ..... Κρατάει πολύ καλά στο βράσιμο, κρατάει ακόμη καλύτερα την σάλτσα, και είναι και ..... ναι, σε κάποια πιάτα “το μέγεθος κάνει τη διαφορά”.[2] Η συνταγή θέλει για τυρί μία εξαιρετική αλμυρή ricotta που φτιάχνουν στη Σικελία. Και μάλιστα θέλει να είναι τριμμένη την ώρα του μαγειρέματος και με τον χοντρό τρίφτη, να είναι σε χοντρά ξύσματα, όχι ψιλοτριμμένη. Επειδή, εδώ η σκληρή (ωριμασμένη) ricotta δεν είναι καθόλου εύκολο να βρεθεί, η δε αλμυρή ούτε να το σκέπτεται κανείς, και επειδή –δόξα τω Θεώ– έχουμε κάτι αλμυρές μυζήθρες στην Ελλάδα που δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν (αντιθέτως, μάλιστα), βρείτε μία τέτοια και ξεχάστε και ρικότες και Σικελίες και τα πάντα και απολαύστε ένα πολύ-πολύ νόστιμο πιάτο.[3] Εγώ προτίμησα να ρίξω το τριμμένο τυρί μέσα στην σάλτσα ντομάτας (για να της δώσει περισσότερη γεύση) αντί να το αφήσω για το τέλος Μπορείτε κάλλιστα να συνδυάσετε τις δύο αυτές δυνατότητες.Μην αντιμετωπίσετε το πιάτο σαν απλά “μακαρόνια με μελιτζάνες”. Και ας είναι ακριβώς αυτό. Είπαμε, τα καλά υλικά κάνουν το καλό πιάτο. Η φρέσκια ντομάτα, το αρωμάτισμα της σάλτσας με τον –μπόλικο– βασιλικό, εκείνο το αξεπέραστο άρωμα του τηγανισμένου σκόρδου και η πικάντικη ricotta (ή η μυζήθρα), φτιάχνουν ένα πιάτο ξεχωριστό, με μια νοστιμιά που μόνο η Μεσόγειος μπορεί να βγάλει.Και δεν το λένε μόνο οι ιταλοί αυτό. “one of the most elegant traditional Sicilian recipes” την χαρακτηρίζουν και αυτά ακόμα τα –αγέλαστα αγγλοσαξονικά sites. “A real cult classic !!” Μα, καταντάει λατρεία, τελικά .....

Σήμερα έγινε της "πουτανέσκας" στο τραπέζι μας!!Ένα πιάτο εύγεστο και οικονομικό.Μια μακαρονάδα που με την ονομασία της προκαλεί.(Αναζητήστε τις διαφορετικές εκδοχές του ονόματος στο διαδίκτυο.)Ο Ιταλικός νότος και η κουλτούρα της Νάπολης στο πιάτο μας.Πικάντικες, έντονες γεύσεις και αρώματα, δημιουργούν μια μακαρονάδα σπιρτόζικη ,που σου κλείνει πονηρά το μάτι.Απολαύστε την αυθεντική συνταγή, χωρίς περιττές προσθήκες υλικών και θα γίνει η αγαπημένη σας μακαρονάδα.Η συνταγή είναι από Ιταλό φίλο - σεφ ,τον Λουίτζι ,που εργάζεται σε εστιατόριο στη Ρόδο.#Πέμπτη #ΕπιλέγωΝαΜαγειρεύω #φοιτητής

Μία γαστρονομική απόλαυση!!! Ένα “όνειρο” του ουρανίσκου! Ο Ντιν Μάρτιν στο κλασσικό τραγούδι “That’s Amore”(https://www.youtube.com/watch?v=XHtdGJfVd2w) τραγουδά: “Όταν τα αστέρια σε κάνουν να τρέχουν τα σάλια σου, όπως η pasta e fagioli, That’s Amore” !!! Δοκιμάστε την ακολουθώντας τα βήματα και θα εντυπωσιασθείτε, εσείς και οι συνδαιτυμόνες σας. Μην αλλάξτε το ζωμό με νερό, μη μειώστε (όσες πιέσεις και αν δεχθείτε!) την ποσότητα του σκόρδου, μην παραλείψετε κάποιο από τα λαχανικά και τα μυρωδικά και μη μειώσετε τους χρόνους μαγειρέματος.Θα έχετε ένα εξαιρετικό πιάτο, βασισμένο τόσο στον συνδυασμό γεύσεων και αρωμάτων όσο και στο αργό, σιγανό, μαγείρεμά του που τους επιτρέπει να “δέσουν” αρμονικά μεταξύ τους. Θα διαπιστώσετε ότι καμία άλλη συνταγή pasta e fagioli από όσες πιθανόν έχετε δοκιμάσει δεν την πλησιάζει καν! Δεν θα βλέπετε την ώρα να ξαναφάτε ό,τι έχει περισσέψει από το κυρίως γεύμα. Γι’ αυτό και οι προτεινόμενες ποσότητες είναι για αρκετό φαγητό, για καμιά 10ριά μερίδες.Η συνταγή, βέβαια, έδινε υλικά για τη διπλάσια ποσότητα, για 20 (!!!) μερίδες. Επειδή το θεώρησα υπερβολικό, τις μείωσα στο μισό, αυτές που βλέπετε. Και το μετάνοιωσα. Ευχαρίστως θα ετοιμάσω μεγαλύτερη ποσότητα την επόμενη φορά και θα καταψύξω ένα μέρος της σούπας για επόμενα γεύματα (πλην των ζυμαρικών, που θα τα βράζω εκείνη τη στιγμή, πρέπει να μπαίνουν τελευταία στιγμή στη σούπα, διαφορετικά απορροφούν υγρά και γίνονται χάλια).Δυσκολία πιάτου: Πολύ εύκολο. Κόστος πιάτου: Πολύ οικονομικό. Χρόνος ετοιμασίας: 10 λεπτά (ίσα να κόψετε τα λαχανικά). Χρόνος μαγειρέματος: 2 ώρες (χωρίς όμως ανάγκη παρακολούθησης)

Μια γρήγορη μακαρονάδα,ελαφρώς πικάντικη και πεντανόστιμη!Η ονομασία της δεν ξέρει κανένας ακριβώς από πού προήλθε..Μια εκδοχή λέει ότι ονομάστηκε έτσι γιατί ήταν το γρήγορο φαγητό που έφτιαχναν οι πόρνες για να τρώνε στα διαλείμματα της δουλειάς...Άλλοι λένε πως ο πρώτος που χρησιμοποίησε αυτό το όνομα ήταν ένας εστιάτορας που μια νύχτα επειδή δεν του είχε μείνει τίποτα στο μαγαζί έφτιαξε μια μακαρονάδα με ό,τι του είχε απομείνει στην κουζίνα.. Όπως και να έχει άξια έμεινε σαν παραδοσιακό ιταλικό πιάτο γιατί είναι υπέροχη!! Τα υλικά ίσως σας φαίνονται λίγο ανάποδα αλλά τα έβαλα με την σειρά που τα προσθέτουμε στο τηγάνι. #ΧρυσόΠιρούνι #βιβλίο1

Αυτή η συνταγή penne arrabbiata φέρνει το κλασικό ιταλικό πιάτο σε ένα εντελώς νέο επίπεδο με πολλές νιφάδες μπούκοβο και επιπλέον πικάντικες πιπεριές. Αν σας αρέσουν τα πικάντικα ζυμαρικά σας, αυτό είναι για εσάς!#cg #Ζυμαρικά #Σάλτσα #Μεσογειακή_κουζίνα #Πικάντικο #νηστίσιμο #vegan

Μια διάσημη ιταλική μακαρονάδα με καταγωγή τη Ρώμη . H cacio e pepe σημαίνει τυρί με πιπέρι.Tην συνταγή την είδα σε ένα περιοδικό μαγειρικής και αποφάσισα να την κάνω γιατί είναι και εύκολη γίνεται γρήγορα αλλά πάνω από όλα το αποτέλεσμα είναι φανταστικό. Όταν θέλουμε να κάνουμε πεντανόστιμη μακαρονάδα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα πραγματικά. Πίστεψέ με είναι η λύση και αν συνδυαστεί με ένα ωραίο λευκό κρασί τότε την έχετε απογειώσει.

Μία πολύ νόστιμη συνταγή σάλτσας (αλα πουτανέσκα) για μακριά ζυμαρικά (λαζανάκι, λιγκουίνι αλλά και σπαγγέτι ή και σπαγγετίνη, με προσοχή όμως στους χρόνους βρασμού τους, δεν είναι όλοι ίδιοι).Λίγα μυστικά ακόμαΟ λόγος που χρησιμοποιούμε μακριά ζυμαρικά είναι ότι αυτό το είδος πάστας “δένει” καλλίτερα με τη σάλτσα. Εδώ παρουσιάζεται μία εκδοχή της σάλτσας με αντσούγιες και μαϊντανό. Πιστεύω ότι είναι πιο γευστική, πιο δηκτική στη γλώσσα και τον ουρανίσκο. Μία άλλη παραλλαγή είναι με τόνο αντί αντσούγιας και βασιλικό αντί μαϊντανού (εάν δεν έχουμε αντσούγιες ή μαϊντανό στο σπίτι, μία κονσέρβα τόνου πάντα μας βρίσκεται και βασιλικός στη γλάστρα από καιρό περιμένει να τον αξιοποιήσουμε). Χρησιμοποιούμε φρέσκες ντομάτες, όσο φυσικά είναι της εποχής. Μετά, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και αποφλοιωμένο ντοματάκι ή, εάν έχουμε φροντίσει, ντοματάκια από την κατάψυξή μας. Η φλούδα της ντομάτας καλόν είναι να αφαιρείται γιατί μέσα στη σάλτσα είναι ενοχλητική. Εάν η κάπαρη που έχουμε είναι σε άλμη, θέλει καλό ξέπλυμα για να απομακρυνθεί το υπερβάλλον αλάτι. Η σάλτσα λέγεται έτσι γιατί ο θρύλος την θέλει να είναι ανακάλυψη μιάς “γυναίκας του λιμανιού”, η οποία την έμαθε στις υπόλοιπες της παρέας της πριν περάσει στις ταβέρνες του λιμανιού και στη συνέχεια όλης της πόλης και από εκεί στο πιάτο μας.