Αυτό το τύπου σουφλέ σπανάκι το έφτιαχνε η μητέρα μου σε σε γιορτές όπου πάντα έκλεβε τις εντυπώσεις!!! Το έφτιαξα και εγώ στον άντρα μου και από τότε έγινε must στο σπίτι μας!!!Μπορείτε επίσης αντί για κίτρινα τυριά να βάλετε φέτα τριμμένη και μία χούφτα τραχανά στο μίγμα της κατσαρόλας όπου θα δώσει αλλη γεύση και μυρωδιά!

Είναι κάποιες φορές που θέλω να φτιάξω κάτι διαφορετικό, με υλικά πέραν των καθημερινών, έτσι για την αλλαγή στη ρουτίνα μας. Έτσι και τώρα και βρήκα αυτή τη συνταγή που με εξέπληξε ευχάριστα,για αυτό και την προτείνω... #ΤετάρτηΤην βρήκα στο olive magazine και είναι από τον Γιώργο Δημητρακόπουλο.

Η τέλεια χορτοφαγική εναλλακτική για τα κανελόνια!Αντί για κανελόνια, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και λαζάνια. Σε αυτή την περίπτωση βάζουμε τη γέμιση σε μία ή δύο στρώσεις.Τη συνταγή για τη μπεσαμέλ τη βρίσκετε εδώ: https://cookpad.wasmer.app/gr/sintages/11218653-klasiki-mpesamel

#νηστίσιμα #θαλασσινά #λαδερά

Μια άκρως απολαυστική συνταγή, με υλικά που δένουν αρμονικά μεταξύ τους.Ένα υγιεινό, χορταστικό φαγητό, που θα λατρέψουν μικροί και μεγάλοι.Μπορούμε να εμπλουτίσουμε το σπανάκι και με 2-3 πράσα, τα οποία θα σοτάρουμε μαζί με τα κρεμμύδια.#λαζάνια#σπανάκι#φέτα#Ημερολόγιο2025

Αγαπημένο φαγητό... Βόμβα απόλαυσης...

Θα συνταγή που γίνεται με ότι χόρτα θέλουμε, εμένα μου αρέσει με άγρια πικρά χόρτα, λόγο του παιδιού όμως βάζω σπανάκι για να τρώει και εκείνο.

Με αυτη την νηστίσιμη συνταγή κατάφερα να κανω τα παιδάκια μου να φάνε σπανάκι και γενικά μαγειρεμένα λαχανικα!!!!!!! Ο γιος μου δε!!!!! δεν τους χορταίνει τους "ταραμοκεφτέδες" μου!!!!!!!!)

Έψαχνα ένα πρωτότυπο φαγητό για νηστεία, μην τρώμε όλο τα ίδια και τα ίδια τώρα που #μένουμεσπίτι, κι έπεσα πάνω σε μια συνταγή στο pinterest απ το site daddy cool, την πείραξα λίγο και ιδού τ αποτελέσματα! Η μπεσαμέλ χρειάζεται μοσχοκάρυδο, εγώ επειδή δεν είχα στο σπίτι δεν έβαλα!

Στα παιδιά μου, δεν αρέσει πολύ το σπανακόρυζο, έτσι βρήκα έναν τρόπο να τρώνε σπανάκι!

Είχα ένα φίλο, που μου έλεγε να μάθω να εκτιμώ το κάθε τι. Δεν ήμουν από τους ανθρώπους εκείνους, βλέπετε, που χαίρονταν με την ανατολή του ηλίου, που γλύκαινε η ματιά τους στη θέα ενός λουλουδιού ή που μακάριζαν την τύχη τους για το ότι είναι γεροί και δυνατοί. Ούτε από εκείνους που έβλεπαν το δείλι και Τον ευχαριστούσαν για ό,τι αντίκριζαν τα μάτια τους. Ήμουν από εκείνους, τους πιο θρασείς, που τα θεωρούσαν όλα δεδομένα. Που θεωρούσαν ότι η ζωή τούς χρωστά τα καλύτερα. Κι αν δεν τα είχαν αλλοίμονο ! Έστρεφαν τα βέλη τους προς κάθε κατεύθυνση. Κι εκεί είναι που έρχεται η σοφία της ζωής (το πατρικό εκείνο χτυπηματάκι, προς συμμόρφωση, από ψηλά…) και δίνει ένα μικρό ή μεγαλύτερο χαστουκάκι, που σε κάνει να στραφείς προς τον εαυτό σου. Να παρατήσεις όλους τους άλλους και να δεις εσένα και μόνο. Κατάματα. Κι αν το καταφέρεις, αν καταφέρεις να δεις με επιείκεια το τι είσαι (και συνειδητοποιήσεις ότι δεν είσαι και ό,τι καλύτερο…) αρχίζεις να αγαπάς και τα πάντα γύρω. Την ανατολή, τη δύση, τα λουλούδια, τη θάλασσα, το ελαφρύ κυματάκι που σκάει στην αμμουδιά…Γίνεσαι, με άλλα λόγια, ένας ggr !! Που για το κάθε τι έχει να πει μια καλή κουβέντα. Που ακόμα και στο ταπεινό σκόρδο αυτός θα προσδώσει το πιο όμορφο κοσμητικό. Κι όλα αυτά γιατί χαίρεται τη ζωή. Την χρωματίζει, μέσα στο γκρίζο της, όπως αυτός γνωρίζει καλύτερα. Και για να δικαιολογηθεί η αναφορά στο όνομά του, να ευχηθώ, με μια συνταγή, στον κύριο αυτόν που γεννήθηκε στις 05-05, χρόνια πολλά !! Καλά, τυχερά κι ευτυχισμένα...