Αυτή τη συνταγή την έφτιαχνε η μαμά μου και νομίζω είναι η καλύτερη αλά κρεμ σάλτσα που ταιριάζει απόλυτα και με ρύζι και με μακαρόνι

Για αυτήν την υπέροχη ποικιλία ρυζιού, το μαύρο ρύζι ή ρύζι Venere (ρύζι της Αφροδίτης) σας έχω ξαναπεί στο παρελθόν, υπάρχουν άλλες 2-3 τουλάχιστον συνταγές εδώ μέσα.Είναι μία ξεχωριστή ποικιλία ρυζιού, με σπυριά ανθεκτικά, που αντέχουν καλά στο μαγείρεμα σε υψηλές θερμοκρασίες και έτσι "σκάνε" με την πίεση των δοντιών, δίνοντας ένα πολύ ευχάριστο γευστικό αποτέλεσμα.Εδώ, μεγειρευμένο με μανιτάρια και φρέσκο μοσχαρίσιο λουκάνικο δίνει ένα πιάτο απολαυστικό, χορταστικό και -από αισθητικής άποψης- πολύ-πολύ ενδιαφέρον#2020#ρύζι Venere#μαύρο ρύζι

Λίγα μυστικά ακόμαΕγώ βάζω περισσότερο ρύζι, γίνεται πιο πολύ γέμιση και ρίχνω χύμα και στην κατσαρόλα. Είναι μια πολύ νόστιμη συνταγή και νηστήσιμη. 

Για τα φετινά γεννέθλια της κόρης μου (συπλήρωσε τα επτά της χρόνια, η “χρυσή επταετία” της ζωής μου!), σκέφθηκα να της ετοιμάσω ένα πραγματικά "πιάτο για βασίλισσες". Και μια και αγαπάει πολύ το ρύζι, σκέφθηκα να είναι βασισμένο σε αυτό. «Σιγά το πράγμα», θα μου πείτε... Και όμως, το πιο ενδιαφέρον σας το άφησα για το τέλος...Που πήγε το μυαλό σας, σαν σας είπα "πιάτο για βασίλισσες"; Στη Μαρία Αντουανέτα; Αντιπαθέστατη! Στη Λουκριτία Βοργία; Σατανική! Στην ωραία Ελένη; Εξ όλης και προόλης! Μήπως στη ...Φρειδερίκη; Α πα πα, πιπέρι που θα σας βάλω! Στην Κλεοπάτρα; Αααα, η Κλεοπάτρα!!! Ένας "μύθος", ένα μυστήριο, μία Θεά... Με μια μύτη ξελογιάστρα! Ε, ναι λοιπόν, την Κλεοπάτρα είχα κι’ εγώ στο μυαλό μου!!!Σκέφθηκα, που λέτε, να ατήσω το πιάτο με ένα τρόπο που να παραπέμπει σ’ εκείνη. Σκέψη, που με οδήγησε στο χρυσάφι (από αυτό είχε μπόλικο) και στις πυραμίδες (ζούσε ανάμεσά τους). Χαρακτηριστικά του "τρόπου" και του τόπου της...Και για όνομα; Κάτι “πιασάρικο”, να “κάψει” ίσα με 25.000 δίσκους, να γίνει τουλάχιστον... πλατινένιο, το πιάτο. “Ρύζι, Χρυσάφι και Σαφράν”, λοιπόν... Και ιδού το αποτέλεσμα...Λίγα μυστικά ακόμα[1] Η επεξεργασία αυτή του βουτύρου μπορεί να είναι πολύ χρήσιμη, όχι μόνο για να φτιάξετε αυτή τη συγκεκριμένη συνταγή, αλλά και για άλλες δημιουργίες με τσιγαρισμένο βούτυρο. Ειδικά για τα risotti, η επεξεργασία αυτή είναι ακόμη πιο χρήσιμη διότι, μετά την προσθήκη του ρυζιού στο ήδη τσιγαρισμένο κρεμμύδι για να ψηθεί για 1-2 λεπτά, αυτό το τελευταίο κινδυνεύει να καεί, να καραμελώσει, αλλοιώνοντας την τελική γεύση του πιάτου. Ακόμη, η προσθήκη του στο τέλος, στη φάση της mantecatura, στη σωστή ποσότητα, προσδίδει στο πιάτο εκείνη την απαραίτητη αψύ (ή “αψιά”; ) γεύση που χαρακτηρίζει ένα καλό risotto.Η συνταγή είναι μία ιδέα ενός γνωστού ιταλού chef, του Gualtiero Marchesi, ο οποίος δημιούργησε μία καινούργια τάση στην προετοιμασία του risotto. Με τον τρόπο αυτό, όπως είδαμε, δεν είναι πλέον απαραίτητο το αρχικό τσιαγάρισμα του κρεμμυδιού. Συνήθως, συμφέρει να ετοιμάσει κανείς μία καλή ποσότητα και να τη διατηρήσει στη κατάψυξη, σε δόσεις ενός γεύματος, για επόμενες παρασκευές. Διατηρείται και στο ψυγείο αρκετές ημέρες.[2] Το "όξινο βούτυρο" (acid butter), αν και συχνά συγχαίεται με αυτό που οι Γάλλοι χρησιμοποιούν χρόνια πολλά στην κουζίνα τους και το ονομάζουν "λευκό βούτυρο" (beurre blanc) ή και "βούτυρο της Νάντης" (beurre de Nantes), στη πραγματικότητα είναι μία ελαφριά παραλλαγή του. Η βάση εκκίνησης είναι η ίδια, με τη διαφορά ότι το "λευκό βούτυρο" δεν φιλτράρεται πριν χρησιμοποιηθεί. Με τον τρόπο αυτό η γεύση του risotto να είναι πολύ "λεπτή", γεύση που να ταιριάζει πραγματικά σε ...βασίλισσες. Ακόμη και χωρίς αυτή τη λεπτομέρεια, όμως, η γεύση του είναι πολύ πιο απαλή από εκείνη της παραδοσιακής μεθόδου.Εάν ετοιμάσουμε το "όξινο βούτυρο" από την προηγούμενη ή εάν περισσέψει και θα το χρησιμοποιήσουμε σε άλλες παρασκευές, το βάζουμε ξανά στο ψυγείο για να στερεοποιηθεί.Μια κινέζικη παροιμία αναφέρει “… είναι καλύτερα κάποιος να περιμένει την τροφή του παρά να είναι η τροφή που περιμένει αυτόν”. Η φράση αυτή βρίσκει απόλυτη εφαρμογή στη περίπτωση του ρυζιού (κάτι ξέρουν οι Κινέζοι…), και ειδικότερα στη προετοιμασία ενός risotto. Μην αφήνετε, λοιπόν, ένα ρύζι που βράζει να σας περιμένει να το τραβήξετε από το μάτι, γιατί το παραβρασμένο ρύζι όχι μόνον χάνει τις θρεπτικές του ιδιότητες, αλλά και δεν τυγχάνει και μεγάλης εκτίμησης. Το risotto είναι ένα από τα λίγα εκείνα πρώτα πιάτα που σερβίρεται σε κρύο πιάτο και γρήγορα, διότι η θερμοκρασία (άνω των 100°C) που αναπτύσσεται κατά το μαγείρεμα, παραμένει μέχρι το τέλος της ετοιμασίας και σκληραίνει τα σπυριά του ρυζιού.

Η συνταγή αυτή γεννήθηκε όταν αποφάσισα ότι δεν θέλω να κάνω το κουνουπίδι βραστό, αλλά στον φούρνο!!!! Είχα και μια γλυκοπατάτα, λίγη γραβιέρα και σιγά σιγά στο μυαλό μου είχα πως ακριβώς θα γίνει αυτό το φαγητό!!! Κρυφό κοίταξα και λίγο τις συνταγές της ομάδας μας και έτσι βγήκε αυτό το νόστιμο φαγητό 🥔🥦🧀!!!! Άνετα μπορεί να το φάει ένα #παιδι# που δύσκολα τρώει λαχανικά!!!!

Έμπνευση της στιγμής για να μεταλλάξω το πρασόρυζο σε κάτι που θα απολαύσει και ο καλός μου!

Η πολυαγαπημένη και πεντανόστιμη καρμπονάρα, σε ριζότο, αντί για ζυμαρικά. Μία συνταγή που εύχομαι να σας αρέσει πολύ και να την αγαπήσετε όσο και εγώ. Έμπνευση συνταγής: @ValerioLupini

Μια κασερόπιτα με γεμάτη, ισορροπημένη γεύση και άκρως χορταστική.Λίγα μυστικά ακόμαΤρώγεται αυστηρά ζεστή - χλιαρή, με την γέμιση να είναι ημίρευστη και πλούσια.Νομίζω ότι απαιτεί την συνοδεία πλούσιας πράσινης σαλάτας, καθώς είναι πολύ λιπαρή λόγω της τόσο μεγάλης ποσότητας τυριού.Δεν θα με ενοχλούσε να βάλω και την μισή ποσότητα τυριού και να βγεί πιο λεπτή, την επόμενη φορά θα το δοκιμάσω και έτσι.Σίγουρα γίνεται καλύτερη με σπιτικό φύλλο απλά είπα να ακολουθήσω την συνταγή ως είχε.Κρύα δεν μου άρεσε και πολύ γιατί είχε σφίξει η γέμιση, αλλά αυτά είναι γούστα.Την συνταγή την βρήκα εδώ

Μια συνταγή αφιερωμένη στη Ναυσικά!Τον τελευταίο καιρό με έχει πιάσει μια κρίση έμπνευσης και πειραματίζονται με διάφορα. Ήθελα να φτιάξω ριζότο, κάπως έπεσα πιάνω σε συνταγή της Ναυσικάς που της αρέσει η καπνιστή πάπρικα και είπα γιατί όχι; Έκανα το πείραμα λοιπόν και το αποτέλεσμα ήταν ένα από τα πιο νόστιμα ριζότι που έχουμε φάει...Το έξτρα βήμα με το κοτόπουλο και το καλαμπόκι που τα ροδοκοκκίνισα ήταν κυρίως για θέμα παρουσίασης. Σα γεύση το κοτόπουλο δεν έκανε ιδιαίτερη διαφορά (ίσως την επόμενη φορά το βάλω όλο στο ριζότο) αλλά το καψαλισμένο καλαμπόκι έδωσε νομίζω στο πιάτο.

Αφράτα μπιφτέκια με ρύζι ανάμεικτο στο φούρνο...συνταγή της πεθεράς μου από το μαγευτικό Πήλιο

Χωρίς κρεμμύδι και κρέμα γάλακτος. Επίσης low carb. Κάτω από 20 ολικους υδατάνθρακες σε όλη την ποσότητα της συνταγής. Τρώγεται το ίδιο ευχάριστα και κρύα απ'το ψυγείο. #lowcarb #keto

"Υπάρχουν ΜΟΝΟ δύο ημέρες τον χρόνο που δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Η μία λέγεται χθες και η άλλη αύριο. Γι’ αυτό σήμερα είναι η σωστή ημέρα, η σωστή στιγμή για να κάνεις, να διδαχθείς, να διδάξεις, να αγαπήσεις και, κυρίως, να ζήσεις".Άσχετο με τη συνταγή που ακολουθεί αλλά μου άρεσε. Και είπα “σήμερα είναι η σωστή ημέρα να φτιάξω ένα ωραίο risotto”Λίγα μυστικά ακόμαΣυμβουλές για την ετοιμασία ενός risotto για “10 με τόνο”Αν και υπάρχουν ήδη στο site οδηγίες για το “πώς φτιάχνεται ένα καλό risotto”, κάθε νέα συνταγή είναι μία καλή ευκαιρία να ξαναθυμόμαστε μερικά πράγματα. Βασικά αλλά και απαραίτητα για την επιτυχία ενός risotto.Η κατσαρόλα όπου θα βράσει το ρύζι πρέπει να είναι με χοντρό πάτο με όχι πολύ ψηλά τοιχώματα και ευρύχωρη, για να επιτρέπει στα υγρά να εξατμίζονται εύκολα και καλά.Το κλασσικό τσιγάρισμα (το soffritto) γίνεται με βούτυρο και ψιλοκομμένο κρεμμύδι. Για πιο ελαφρύ αποτέλεσμα, μπορεί να αντικατασταθεί το βούτυρο με παρθένο ελαιόλαδο. Επίσης, μπορεί να αντικατασταθεί το κρεμμύδι με φρέσκο κρεμμυδάκι, για πιο απαλή γεύση.Το τοστάρισμα του ρυζιού (είναι η φάση που ακολουθεί το τσιγάρισμα του κρεμμυδιού) θέλει συνεχές ανακάτεμα των σπυριών του ρυζιού μέσα στη κατσαρόλα για να μη κολλήσουν στον πάτο της. Διαρκεί 3 λεπτά, αρκετά για να “θωρακισθούν” τα σπυριά του ρυζιού για το μαγείρεμα που θα ακολουθήσει και να μη διαλυθούν. Είναι πολύ σημαντικό και απαραίτητο βήμα.Το σβήσιμο με το κρασί είναι, αντίθετα, προαιρετικό. Σκοπό έχει να δώσει στο ρύζι μία πιο πλούσια γεύση. Συνήθως (αν και δεν είμαι απόλυτα σίγουρος ότι είναι περιοριστικό αυτό) χρησιμοποιείται ξηρό κρασί. Λευκό ή κόκκινο, ανάλογα με τη συνταγήΟ ζωμός που προστίθεται μετά το τοστάρισμα (ή μετά την εξάτμιση του κρασιού, εάν τελικά το προσθέσουμε) δίνει στο risotto την “προσωπικότητά” του, την “αρωματική του ταυτότητα”, και τελικά την γεύση του. Μπορεί να είναι από λαχανικά (είναι το πιο ουδέτερο και συνδυάζεται με όλα τα επιπλέον υλικά που θα προστεθούν στη συνέχεια), ή από κρέας ή από ψάρι. Ενώ το είδος του ζωμού μπορεί να ποικίλει, η προσθήκη του στο risotto επιτρέπεται με ένα και μόνο τρόπο. ΛΙΓΟ – ΛΙΓΟ, και μόλις εξατμισθεί μία ποσότητα τότε προσθέτουμε την επόμενη. ΠΟΤΕ ΟΛΟ ΜΑΖΙ. Επίσης, πρέπει να φροντίζουμε να το διατηρούμε όλη αυτή την ώρα καυτό (κάποιοι, μάλιστα, λένε να ζεματάει), γιατί ένας κρύος ζωμός θα διέκοπτε το μαγείρεμα του risotto μέσα στην κατσαρόλα.Το μαγείρεμα, τώρα, του ρυζιού ποικίλει σε διάρκεια, ανάλογα με την ποικιλία του ρυζιού που χρησιμοποιείτε. Ο χρόνος λοιπόν ποικίλει από λιγότερο από 15 λεπτά έως και 20. Για τον λόγο αυτό (εκτός και εάν έχετε αποκτήσει εμπειρία με κάποιο συγκεκριμένο τύπο ρυζιού) μετά το 15λεπτο (ίσως και λίγο νωρίτερα) αφ’ ενός μεν λιγοστεύουμε την ποσότητα του ζωμού που προσθέτουμε, αφ’ ετέρου δοκιμάζουμε συχνά λίγα σπυριά κάθε φορά για να δούμε σε τι κατάσταση βρίσκεται.“Mantecare” το risotto. Το επόμενο βήμα. Από τα σημαντικότερα και πιο απαραίτητα και αυτό. Σημαίνει προσθέτω ένα κομμάτι βούτυρο αλλά και τριμμένο τυρί (συνήθως parmigiano) μέσα στο καυτό ρύζι και ανακατεύω καλά με ένα ξύλινο κουτάλι για να δέσουν καλά μεταξύ τους τα υλικά. Η προσθήκη αυτή γίνεται όταν έχει ολοκληρωθεί το μαγείρεμα, αφού έχουμε απομακρύνει την κατσαρόλα από το μάτι και με το ρύζι να μην έχει απορροφήσει όλα τα υγρά, να είναι ελαφρά ζουμερό.Εάν το risotto προβλέπει την προσθήκη και άλλων υλικών, πρέπει να ακολουθηθεί η συνταγή ως προς τη στιγμή που θα προστεθούν και τους χρόνους μαγειρέματός τους. Εάν η προσθήκη είναι δική σας, “του κεφαλιού σας”, τότε εφ’ όσον θέλετε να διατηρήσουν τη γεύση και το άρωμά τους (π.χ. γαρίδες) προσθέστε τα προς το τέλος, λίγο πριν τα τελευταία 1 – 2 βρεξίματα με τον ζωμό, ενώ εάν θέλετε να δώσουν αυτά πιο έντονη γεύση στο ρύζι (χωριάτικο λουκάνικο, μανιτάρια) προσθέστε τα στο ήδη τσιγαρισμένο κρεμμύδι και πριν το κρασί ή τον ζωμό, να τσιγαρισθούν λίγο και αυτά.Ένα risotto είναι πετυχημένο (το γνωρίζουν όλοι, εγώ απλώς θα το βάλω κάτω με λέξεις), όταν μέσα σε ένα σύνολο κρεμώδες και με καλά δεμένα μεταξύ τους τα υλικά, μπορείς να ξεχωρίσεις κάθε ένα από τους κόκκους του ρυζιού, ο οποίος θα πρέπει να είναι al dente, να κρατάει δηλαδή στο δόντι και ποτέ κολλημένος με κάποιον άλλο.Το ρύζι είναι μία σημαντική πηγή ενέργειας, υδατανθράκων (είναι το δημητριακό με τους περισσότερους υδατάνθρακες), αλλά και πρωτεϊνών. Είναι πολύ ευκολοχώνευτο, και εάν μαγειρεθεί σωστά μπορεί να είναι και πεντανόστιμο. Όλα αυτά το κάνουν μία τροφή που ταιριάζει σε όλους, από τα μικρά παιδιά έως τους ηλικιωμένους και από τις καλύβες τις νοτιοανατολικής Ασίας έως τα πολυτελή εστιατόρια των μεγαλουπόλεων της Δύσης.Ξέρετε πολλές άλλες τέτοιες τροφές;