Risotto με κουκιά, σύγκλινο και φασκόμηλο

ggr
ggr @george
Athens

Το δοκίμασα αυτό το πιάτο σαν “εναλλακτικό τρόπο” για να βάλω τα κουκιά στο σπίτι μας. Κάτι σαν “Κερκόπορτα”, σαν “Δούρειο Ίππο”, σαν... δεν ξέρω και εγώ σαν τι. Το θέμα είναι ότι δεν έπρεπε να συνεχίσει αυτή η κατάσταση, να φτιάχνουμε μία φορά τον χρόνο κουκιά και να τρώω μόνο εγώ...ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ ! ! ! Εφτιαξα ένα risotto που οι γυναίκες στο σπίτι έγλυψαν τα πιάτα.... Καλά, ας μην υπερβάλουμε κιόλας... Ήταν όμως ένα υπέροχο πιάτο, που συνδύαζε τη μαστιχωτή γεύση ενός risotto ακριβού ιταλικού εστιατορίου, με την γεύση του απλού, σπιτικού, φτωχικού πλην αναντικατάστατου πιάτου ενός ταβερνίου του ’50. Ναι, ήταν, πραγματικά, ένα ε ξ α ι ρ ε τ ι κ ό πιάτο ! ! !

Λίγα μυστικά ακόμα

Λίγα πράγματα που για τα κουκιά που ΔΕΝ ξέρετε και ΔΕΝ ΘΑ ΘΕΛΑΤΕ ΝΑ ΜΑΘΕΤΕ...Καμία άλλη τροφή δε προκάλεσε τόσο αντικρουόμενες μεταξύ τους απόψεις, όσον αφορά στα βοτανικά χαρακτηριστικά της και στις διατροφικές της ιδιότητες, όσο τα κουκιά. Η φήμη τους δεν ήταν (και δεν είναι μέχρι και σήμερα) πάντα “στο ύψος” της νοστιμιάς τους. Σύμφωνα με τον Πυθαγόρα, εξ’ αιτίας της ιδιοτητας του στελέχους τους να μην έχει κόμπους, τα κουκιά ήταν ο ιδανικότερο μέσο που επέτρεπε στους νεκτρούς να επικοινωνούν με τους ζωντανούς και προσδιόριζε, το στέλεχος αυτό, μία διέξοδο προς το φως των ψυχών των νεκρών αυτών.Πίστευε, επίσης, αυτός και οι οπαδοί του, ότι σθμβόλιζαν τις πύλες του Άδη. Γιατί; διότι η μαύρη κηλίδα που έχουν τα λευκά λουλουδάκια του φυτού, παρίστανε κατ’ αυτούς το γράμμα “Θήτα”, πρώτο γράμμα της λέξης“Θάνατος” Και να ήταν μόνο αυτός... Πολυάριθμοι άλλοι, αρχαίοι αλλά και νεώτερο,ι συγγρφείς έχουν τονίσει την υπερβολική “βαρύτητα” αυτής της τροφής.Σε μία επιγραφή του 6ου π.Χ αιώνα, που βρέθηκε σε Ιερό στη Ρόδο, συστηνεται στους πιστούς, προκειμένου να πετύχουν την ολική κάθαρση “να απέχουν από αφροδιασιακά και κουκιά”…Στη συνέχεια, αναπτύχθηκαν πολλές θεωρίες σχετικά με την καχυποψία απέναντι στα κουκιά. Σύμφωνα με όσα μας άφησε ο Πλάτωνας, στους Πυθαγόρους απαγορευόταν η κατανάλωση κουκιών, διότι προκαλούσαν έντονο φούσκωμα (αποτέλεσμα της γρήγορης ζύμωσης κατά τη χώνεψη των οσπρίων), το οποίο φούσκωμα ήταν ... επιβλαβές για τη πνευματική ηρεμία εκείνων που αναζητούν την αλήθεια.Άλλοι πάλι συγγραφείς, Έλληνες αλλά και Ρωμαίοι, έστρεφαν την προσοχή τους αποκλειστικά και μόνο στα ανήσυχα όνειρα που ακολουθούν ένα δείπνο με κουκιά. Βρίσκουμε, για παράδειγμα, γραμμένο ότι “τα κουκιά φουσκώνουν και προκαλούν αέρια, και σε κάνουν μάλιστα να ονειρεύεσαι πράγματα τρομερά και ταυτόχρονα τρομακτικά”.Αλλά, εάν σε ορισμένα κείμενα, τα κουκιά αντιπροσωπεύουν αρνητικά σύμβολα, στη λαϊκή φαντασία, αντίθετα, αναπαριστούσαν ταυτόχρονα τα γυναικεία γεννητικά όργανα (ο λοβός τους ανοικτός),αλλά και τους ανδρικούς όρχεις (τα κουκιά). Οι Ρωμαίοι, στα πάρτυ τα αφιερωμένο στη Θεά Flora, προστάτιδας της φύσης στο μπουμπουκιάζει, που ξυπνάει, σαν ένδιξη ελπίδας και ευημερίας, έριχναν στο πλήθος βροχή από κουκιά. Είχαν όμως και άλλες γιορτές, και άλλες ευκαιρίες αυτοί οι μάγκες οι Ρωμαίοι, όπως στη γιορτή της Tacita Muta, της θεάς της σιωπής που γιορταζόταν τον Φεβρουάριο, όταν, κατά τους Ρωμαίους, ήταν το πέρασμα από τον παλιό στον νέο χρόνο.Αιώνες μετά, ο Machiavelli τους αποδίδει ...”αναζωογονητικές” (για να μη τις πω διαφορετικά και με βλασφημίσετε πασχαλιάτικα...) ιδιότητες.Στη κωμωδία του, “Clizia”, ο γέρος Νικόμαχος, ερωτευμένος με μια νεαρούλα σκλάβα, πριν τη σαρκική επαφή με το κορίτσι έλεγε ότι δειπνεί «με λίγα, αλλά πολύ δυναμωτικά πράγματα. Μία σαλάτα με βρασμένα κρεμμύδια, και κατόπιν ένα mix από κουκιά και καρυκεύματα». Χρειάσθηκε να περάσουν κοντά άλλα πεντακόσια χρόνια για να αποδειχθεί και επιστημονικά πως τα κουκιά, πέραν του να ευνοούν την αύξηση της ντοπαμίνης,ξυπνούν την επιθυμία και βελτιώνουν τη σεξουαλική δραστηριότητα, διευκολύνοντας την αγγειοδιαστολή και συνεπώς την καλύτερη αιμάτωση τ... [λογοκρίθηκε από τον συγγραφέα]. Μην περιμένετε όμως με τη μία φορά να δείτεκαι αποτέλεσμα, έτσι; δεν είναι και Viagra! Πως λέει η παροιμία; «Ένα κουκί δεν φέρνει την ...”Άνοιξη”»....

Risotto με κουκιά, σύγκλινο και φασκόμηλο

Το δοκίμασα αυτό το πιάτο σαν “εναλλακτικό τρόπο” για να βάλω τα κουκιά στο σπίτι μας. Κάτι σαν “Κερκόπορτα”, σαν “Δούρειο Ίππο”, σαν... δεν ξέρω και εγώ σαν τι. Το θέμα είναι ότι δεν έπρεπε να συνεχίσει αυτή η κατάσταση, να φτιάχνουμε μία φορά τον χρόνο κουκιά και να τρώω μόνο εγώ...ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ ! ! ! Εφτιαξα ένα risotto που οι γυναίκες στο σπίτι έγλυψαν τα πιάτα.... Καλά, ας μην υπερβάλουμε κιόλας... Ήταν όμως ένα υπέροχο πιάτο, που συνδύαζε τη μαστιχωτή γεύση ενός risotto ακριβού ιταλικού εστιατορίου, με την γεύση του απλού, σπιτικού, φτωχικού πλην αναντικατάστατου πιάτου ενός ταβερνίου του ’50. Ναι, ήταν, πραγματικά, ένα ε ξ α ι ρ ε τ ι κ ό πιάτο ! ! !

Λίγα μυστικά ακόμα

Λίγα πράγματα που για τα κουκιά που ΔΕΝ ξέρετε και ΔΕΝ ΘΑ ΘΕΛΑΤΕ ΝΑ ΜΑΘΕΤΕ...Καμία άλλη τροφή δε προκάλεσε τόσο αντικρουόμενες μεταξύ τους απόψεις, όσον αφορά στα βοτανικά χαρακτηριστικά της και στις διατροφικές της ιδιότητες, όσο τα κουκιά. Η φήμη τους δεν ήταν (και δεν είναι μέχρι και σήμερα) πάντα “στο ύψος” της νοστιμιάς τους. Σύμφωνα με τον Πυθαγόρα, εξ’ αιτίας της ιδιοτητας του στελέχους τους να μην έχει κόμπους, τα κουκιά ήταν ο ιδανικότερο μέσο που επέτρεπε στους νεκτρούς να επικοινωνούν με τους ζωντανούς και προσδιόριζε, το στέλεχος αυτό, μία διέξοδο προς το φως των ψυχών των νεκρών αυτών.Πίστευε, επίσης, αυτός και οι οπαδοί του, ότι σθμβόλιζαν τις πύλες του Άδη. Γιατί; διότι η μαύρη κηλίδα που έχουν τα λευκά λουλουδάκια του φυτού, παρίστανε κατ’ αυτούς το γράμμα “Θήτα”, πρώτο γράμμα της λέξης“Θάνατος” Και να ήταν μόνο αυτός... Πολυάριθμοι άλλοι, αρχαίοι αλλά και νεώτερο,ι συγγρφείς έχουν τονίσει την υπερβολική “βαρύτητα” αυτής της τροφής.Σε μία επιγραφή του 6ου π.Χ αιώνα, που βρέθηκε σε Ιερό στη Ρόδο, συστηνεται στους πιστούς, προκειμένου να πετύχουν την ολική κάθαρση “να απέχουν από αφροδιασιακά και κουκιά”…Στη συνέχεια, αναπτύχθηκαν πολλές θεωρίες σχετικά με την καχυποψία απέναντι στα κουκιά. Σύμφωνα με όσα μας άφησε ο Πλάτωνας, στους Πυθαγόρους απαγορευόταν η κατανάλωση κουκιών, διότι προκαλούσαν έντονο φούσκωμα (αποτέλεσμα της γρήγορης ζύμωσης κατά τη χώνεψη των οσπρίων), το οποίο φούσκωμα ήταν ... επιβλαβές για τη πνευματική ηρεμία εκείνων που αναζητούν την αλήθεια.Άλλοι πάλι συγγραφείς, Έλληνες αλλά και Ρωμαίοι, έστρεφαν την προσοχή τους αποκλειστικά και μόνο στα ανήσυχα όνειρα που ακολουθούν ένα δείπνο με κουκιά. Βρίσκουμε, για παράδειγμα, γραμμένο ότι “τα κουκιά φουσκώνουν και προκαλούν αέρια, και σε κάνουν μάλιστα να ονειρεύεσαι πράγματα τρομερά και ταυτόχρονα τρομακτικά”.Αλλά, εάν σε ορισμένα κείμενα, τα κουκιά αντιπροσωπεύουν αρνητικά σύμβολα, στη λαϊκή φαντασία, αντίθετα, αναπαριστούσαν ταυτόχρονα τα γυναικεία γεννητικά όργανα (ο λοβός τους ανοικτός),αλλά και τους ανδρικούς όρχεις (τα κουκιά). Οι Ρωμαίοι, στα πάρτυ τα αφιερωμένο στη Θεά Flora, προστάτιδας της φύσης στο μπουμπουκιάζει, που ξυπνάει, σαν ένδιξη ελπίδας και ευημερίας, έριχναν στο πλήθος βροχή από κουκιά. Είχαν όμως και άλλες γιορτές, και άλλες ευκαιρίες αυτοί οι μάγκες οι Ρωμαίοι, όπως στη γιορτή της Tacita Muta, της θεάς της σιωπής που γιορταζόταν τον Φεβρουάριο, όταν, κατά τους Ρωμαίους, ήταν το πέρασμα από τον παλιό στον νέο χρόνο.Αιώνες μετά, ο Machiavelli τους αποδίδει ...”αναζωογονητικές” (για να μη τις πω διαφορετικά και με βλασφημίσετε πασχαλιάτικα...) ιδιότητες.Στη κωμωδία του, “Clizia”, ο γέρος Νικόμαχος, ερωτευμένος με μια νεαρούλα σκλάβα, πριν τη σαρκική επαφή με το κορίτσι έλεγε ότι δειπνεί «με λίγα, αλλά πολύ δυναμωτικά πράγματα. Μία σαλάτα με βρασμένα κρεμμύδια, και κατόπιν ένα mix από κουκιά και καρυκεύματα». Χρειάσθηκε να περάσουν κοντά άλλα πεντακόσια χρόνια για να αποδειχθεί και επιστημονικά πως τα κουκιά, πέραν του να ευνοούν την αύξηση της ντοπαμίνης,ξυπνούν την επιθυμία και βελτιώνουν τη σεξουαλική δραστηριότητα, διευκολύνοντας την αγγειοδιαστολή και συνεπώς την καλύτερη αιμάτωση τ... [λογοκρίθηκε από τον συγγραφέα]. Μην περιμένετε όμως με τη μία φορά να δείτεκαι αποτέλεσμα, έτσι; δεν είναι και Viagra! Πως λέει η παροιμία; «Ένα κουκί δεν φέρνει την ...”Άνοιξη”»....

Διόρθωση συνταγής
Δες στατιστικά
Μοιράσου
Μοιράσου

Υλικά

28 Minutes
4 με 6 άτομα
  1. 400 γρρύζι για risotto (arborio, carnaroli, vialone nano)
  2. 400 γρμέτρια κουκιά, αποφλοιωμένα
  3. 1,5 λίτραζωμό λαχανικών (αλλά και κοτόπουλου ή μοσχαριου/βοδινό)
  4. 250 γρ.σύγκλινο, ψιλοκομμένο (εναλλακτικά γίνεται και με φέτες μπέικον)
  5. 3 κ.σ.σούπας ελαιόλαδο
  6. 4-5 κ.σ.ψιλοκομμένα φρέσκα κρεμμυδάκια
  7. 2 κ.σ.λεπτοκομμένα φρέσκα φύλλα φασκόμηλου
  8. 1 ποτήριλευκό ξηρό κρασί
  9. 2 κ.σ.φρέσκο βούτυρο (ή και ελαιόλαδο (1 κ.σ. σούπας) για πιο ελαφρύ και υγιεινό αποτέλεσμα)
  10. 3-4 κ.σ.τριμμένο τυρί parmigiano
  11. αλάτι
  12. πιπέρι

Οδηγίες μαγειρέματος

28 Minutes
  1. 1

    Το πρώτο πράγμα που κάνουμε είναι να ετοιμάσουμε το ζωμό, που είναι και αυτός που θέλει την περισσότερη ώρα. Αυτόν, ή τον έχετε έτοιμο στη κατάψυξη και απλά τον ζεσταίνετε, ή τον ετοιμάζετε πιο πριν. Κάνουν όλοι οι τύποι ζωμού, εδώ θα το φτιάξω με ζωμό χορταρικών (ο πιο εύκολος αυτή τη στιγμή από πλευράς διαθεσιμότητας υλικών, 2-3 καρότα, 2 πόδια σέλινο, ένα κρεμμύδι είναι αρκετά και βρίσκονται πάντα εύκολα). ΠΡΟΣΟΧΗΕίναι λάθος να θεωρήσετε ότι δεν παίζει ρόλο ο ζωμός. Βεβαίως και μπορεί να αντικατασταθεί από ζεστό νεράκι, αλλά όχι...αναίμακτα. Η γεύση του risotto θα υπολείπεται πολύ εκείνων που γίνονται με ζωμό (ιδιαίτερα εάν είναι κρέατος). Τον ζωμό τον χρησιμοποιούμε στο risotto κ α υ τ ό, για τον λόγο αυτό, καλόν είναι το τέλος της ετοιμασίας του να συμπίπτει με την αρχή του μαγειρέματος του risotto. Θα απαιτηθεί λιγότερη ενέργεια για να τον διατηρήσουμε ζεστό. Εάν έχουμε έτοιμο ζωμό, στη κατάψυξη, απλά τον ζεσταίνουμε και τον διατηρούμε κατόπιν ζεστό.

  2. 2

    Όση ώρα βράζει και ετοιμάζεται ο ζωμός, εμείς προετοιμάζουμε τα κουκιά. Τα βγάζουμε από το αφράτο (σαν μαξιλάρι μου φαίνεται εμένα) στέλεχός τους και τα συγκεντρώνουμε σε ένα μπολ. Τα καθαρίζουμε (ξεφλουδίζουμε) και από τη λεπτή φλούδα που καλύπτει τον καρπό. Αυτό γίνεται τόσο για τη γεύση (εάν την αφήσουμε η γεύση τους θα είναι πιο πικρή) όσο και για το χρώμα (θα είχαν στο φαγητό το γνωστό σκουροπράσινο χρώμα. Χωρίς την εξωτερική φλούδα είναι φωτεινά πράσινα). Για να τα ξεφλουδίσουμε εύκολα, ρίχνουμε τα κουκιά να ζεματισθούν για 30 μόλις δευτερόλεπτα σε νερό που βράζει. Τα αφαιρούμε με τρυπητή κουτάλα και τα ρίχνουμε σε ένα μπολ με κρύο-κρύο νερό. Το ξεφλούδισμά τους είναι πλέον πολύ εύκολο. ΠΡΟΣΟΧΗτα κουκιά της φωτογραφίας είναι πολύ-πολύ φρέσκα, δεν έχουν ανάγκη τέτοιας “περιποίησης”.

  3. 3

    Σε ένα μεγάλο και ψηλό τηγάνι ζεσταίνουμε 2 κουταλιές λάδι και ρίχνουμε τα ψιλοκομμένα φρέσκα κρεμμυδάκια να μαλακώσουν σιγά-σιγά, σε χαμηλή φωτιά, για μερικά λεπτά. Αυτά θα είναι η “βάση”, το τρίμμα, για το risotto μας.

  4. 4

    Προσθέτουμε τα κουκιά και μία κουτάλα από τον ζωμό, σκεπάζουμε το τηγάνι και αφήνουμε να σιγομαγειρευτούν και μαλακώσουν και αυτά, για 5 με 10 λεπτά. Ο χρόνος εξαρτάται από το πόσο τρυφερά είναι τα κουκιά μας. Συνεπώς μετά το 5λεπτο, δοκιμάζουμε, πιέζοντάς με ένα πιρούνι για να διαπιστώσουμε εάν είναι έτοιμα....

  5. 5

    Εάν δεν...έχετε άλλα σχέδια για τα λαχανικά του ζωμού, μπορείτε κάλλιστα να τα χρησιμοποιήσετε στη συνταγή (προαιρετικά) Εδώ ψιλόκοψα τα βρασμένα καρότα και τα πρόσθεσα στο τρίμμα που ετοιμάζω.

  6. 6

    Μόλις διαπιστώσουμε ότι είναι έτοιμα, μεταφέρουμε τη μισή ποσότητα στο blender, μαζί με 3 κουταλιές της σούπας από τον ζεστό ζωμό,

  7. 7

    Και τα αλέθουμε, έως ότου πάρουμε ένα λείο “πουρέ”. Τον κρατούμε στην άκρη, φροντίζοντας να παραμένει ζεστός.

  8. 8

    Στο τηγάνι, όπου παραμένουν η υπόλοιπη μισή ποσότητα κουκιά,

  9. 9

    Ρίχνουμε το ρύζι, όλο μαζί και, ανακατεύοντας έντονα και διαρκώς, με ξύλινο κουτάλι, για να μη κολλήσει, το “τοστάρουμε”, το ψήνουμε, για κανα δυό λεπτά.

  10. 10

    Μόλις το ρύζι από λευκό αρχίσει να γυαλίζει και να παίρνει ένα υποκίτρινο χρώμα, σβήνουμε με το ποτήρι το ξηρό κρασί.

  11. 11

    Όταν πια το κρασί θα έχει σχεδόν όλο εξατμισθεί, αρχίζουμε τη γνωστή διαδικασία για το βράσιμο του ρυζιού. Προσθέτουμε αρχικά 2 κουτάλες καυτό ζωμό και, ανακατεύοντας κάθε τόσο, μαγειρεύουμε πάνω σε μέτρια φωτιά. Εδώ είναι που θα κανονίσουμε και στο αλάτι του. Το ρύζι πρέπει να σιγοβράζει τόσο ώστε να μη κολλήσει Μέτρια φωτιά, λοιπόν, αλλά όχι πολύ σιγανή. Και να είμαστε από πάνω του να ανακατεύουμε κάθε τόσο.

  12. 12

    Την ίδια ώρα, σε ένα άλλο τηγάνι παραδίπλα, βάζουμε μια κουταλιά ελαιόλαδο και ροδίζουμε το σύγκλινο σε μέτρια φωτιά, μαζί με τα φυλλαράκια το φασκόμηλο, πολύ ψιλοκομμένα. Εάν κάνουμε το πιάτο με μπέικον, το τσιγαρίζουμε ()με λιγότερο ελαιόλαδο, αφού θα βγάλει από το δικό του λίπος) έως ότου γίνει τραγανό (όχι όμως και ξερό σαν σόλα...) Αφαιρούμε το σύγκλινο (ή το μπέικον και το αφήνουμε σε ένα πιάτο με απορροφητικό χαρτί να πάρει τα πολλά λίπη.

  13. 13

    Μόλις το ρύζι, δίπλα, απορροφήσει σχεδόν όλο τον ζωμό, προσθέτουμε άλλες μία δύο κουτάλες –ζεστού πάντα– ζωμού. Ο ζωμός πρέπει να είναι ζεστός, καυτός αν γίνεται, (και ίσως να τον ρίχνετε λίγο-λίγο) για να μη διακόπτεται το μαγείρεμα του ρυζιού.

  14. 14

    Συνεχίζουμε έτσι, προσθέτοντας από μία δύο κουταλιές ζεστού ζωμού τη φορά έως ότου πλησιάσουμε κάπου εκεί στο 15λεπτο. Τώρα πλέον η προσθήκη νέου ζωμού γίνεται σε μικρότερη ποσότητα και αφού δοκιμάσουμε λίγο από το –σχεδόν έτοιμο– risotto για να διαπιστώσουμε πόσο απέχουμε από το να είναι εντελώς έτοιμο. Δεν πρέπει να μας ξεφύγει και ρίξουμε καμία μεγάλη ποσότητα που, για να καταφέρει να την απορροφήσει όλη, θα παραβράσει το ρύζι.

  15. 15

    Το όλο μαγείρεμα στο risotto κρατάει περίπου 18 λεπτά, αλλά είπαμε, από το 15λεπτο και μετά προχωρούμε δοκιμάζοντας. Μόλις θεωρήσουμε ότι το ρύζι είναι “σχεδόν όπως το θέλουμε” (“al dente” μεν, αλλά στο βαθμό που το θέλει ο καθ’ ένας), ότι του λείπει δηλαδή εκείνο το “κάτι λίγο”, ένα λεπτό για να είναι εντελώς έτοιμο,

  16. 16

    Του προσθέτουμε τον πουρέ που πήραμε αλέθοντας τα μισά κουκιά,

  17. 17

    Αλλά και τη μισή ποσότητα σύγκλινο (ή το μισό μπέικον). Ανακατεύουμε πολύ καλά και ολοκληρώνουμε το μαγείρεμα.

  18. 18

    Αποσύρουμε το τηγάνι από την εστία και του προσθέτουμε δύο καλές κουταλιές φρέσκο βούτυρο και ανακατεύουμε καλά. (Μη βάζετε μαργαρίνες εδώ, θα καταφέρετε, μετά από τόση προσπάθεια, να καταστρέψετε τη γεύση του risotto. Μπορείτε όμως να βάλετε ελαιόλαδο, θα είναι και πιο υγιεινό).

  19. 19

    Προσθέτουμε και δύο-τρεις γερές-γερές κουταλιές τριμμένο parmigiano και ανακατεύουμε, με μία ξύλινη σπάτουλα (από κάτω προς τα πάνω και με απαλές κινήσεις, για να μη πιέζονται πολύ, να μη “συνθλίβονται” οι κόκκοι του ρυζιού), έως ότου πάρουμε ένα risotto κρεμώδες και μαστιχωτό.

  20. 20

    Η διαδικασία αυτή, με τη προσθήκη του φρέσκου βούτυρου και του τυριού, η “mantecatura” του ρυζιού δηλαδή, είναι πολύ βασική και απαραίτητη για ένα πετυχημένο risotto.

  21. 21

    Σερβίρουμε στα πιάτα (πολύ καλύτερα εάν είναι ζεσταμένα και αυτά), πασπαλίζουμε με λίγο τριμμένο parmigiano ακόμη, διακοσμούμε με τα υπόλοιπα κομματάκια σύγκλινο (ή με λωρίδες τραγανού μπέικον) που έχουμε κρατήσει για τον σκοπό αυτό, και τα σερβίρουμε στους συνδαιτυμόνες μας ζεστά ζεστά. Ένα κρύο risotto είναι...catastrophe mes amies !!!

Διόρθωση συνταγής
Δες στατιστικά
Μοιράσου
Cook Today
ggr
ggr @george
στις
Athens

Κορυφαία αναζήτηση σε

Παρόμοιες συνταγές