Το χειμώνα η σούπα αποτελεί οικογενειακή υπόθεση το ραντεβού δίνεται συχνά γύρω από το τραπέζι και το μαγείρεμα γίνεται υπόθεση αγάπης και φροντίδας . #σούπα .

Η αγαπημένη μου μαρμελάδα φράουλα εμπλουτίστηκε από tips που βρήκα στην σελίδα της Ιωάννας Σταμούλου και με την δική μου βασική συνταγή, απογειώθηκε πραγματικά !!!(Αν σας αρέσει η μαρμελάδα να έχει παχύρευστη υφή χωρίς κομμάτια, λίγο πριν σβήσετε το μάτι την πολτοποιείτε με το ραβδομπλέντερ. Να είστε όμως πολύ προσεχτικοί να μην καείτε)Προσοχή :Η κατσαρόλα πρέπει να είναι μεγάλη γιατί η μαρμελάδα φουσκώνει και υπάρχει κίνδυνος να ξεχυλίσει. Για τον λόγο αυτό το αρχικό μείγμα δεν θα πρέπει να καλύπτει περισσότερο από τα 2/3 της κατσαρόλας. Στεκόμαστε πάνω από την μαρμελάδα αφενός να μην ξεχυλίσει και αφετέρου να μην κολλήσει. Στους πρώτους βρασμούς "ξαφρίζουμε".Το μείγμα θα είναι έτοιμο όταν η μαρμελάδα πέφτει σε παχύρευστη μάζα από το κουτάλι. Σβήνουμε το μάτι και αφήνουμε την κατσαρόλα για περίπου 10 λεπτά να σταματήσει ο βρασμός.Το ζεστό μείγμα το βάζουμε σε αποστειρωμένα βάζα τα οποία τα κρατάμε γεμάτα περίπου 12 ώρες αναποδογυρισμένα και έπειτα τα αποθηκεύουμε σε ντουλάπι μέχρι και για ένα χρόνο.

Μας αρέσουν τα γλυκόξινα, κι έτσι αυτή η συνταγή μας ενθουσίασε. Μοιάζει με κινέζικη, χωρίς να είναι ακριβώς. Το καροτάκι παίρνει υπέροχη γεύση. Πόσο μάλλον το κοτόπουλο! Από ένα βιβλίο της Ντίνας Νικολάου είναι η συνταγή. #στόχος

Η ιδέα μου ήρθε ψάχνοντας να βρω τρόπο να τρώω ganache χωρίς να λερωθώ.Οι κούπες υπάρχουν έτοιμες σε καταστήματα ειδών ζαχαροπλαστικήςΚαλό θα είναι να πάρετε και την κουβερτούρα από εκεί, χύμα.Έχει καλύτερη υφή.

Μια συνταγή που καταλήγει σε κρέας με μια γλυκιά σάλτσα και ταιριάζει πολύ ωραία με ρύζι.

Για να μην πάνε χαμένα τα τσουρέκια που ξέμειναν, μπορούμε να φτιάξουμε ένα ωραιότατο γλυκάκι που κανείς δε θα καταλάβει ότι είναι φτιαγμένο από ό,τι έμεινε! #μηντοπετάςΣυνδύασα διάφορες προτάσεις που είχαν γίνει στο φόρουμ μας για το μπαγιάτικο τσουρέκι, καθώς και τη δική μου φαντασία, και το πείραμα πέτυχε!Η ζάχαρη, οι ξηροί καρποί και το γλυκό μπαίνουν κατά βούληση στις ποσότητες που προτιμάτε, ή μπορείτε να τα αντικαταστήσετε κιόλας με ό,τι έχετε στο σπίτι σας. Ευχαριστούμε την ANGOLINA για τις φωτογραφίες βήμα βήμα.

Εμείς στο σπίτι το αποκαλούμε «υγιεινάδικο», αλλά επειδή φτιάχνεται με φρέσκο βούτυρο, πιθανόν να «κατηγορηθεί» η ονομασία αυτή. Πάντως πρόκειται για ένα ελαφρύ γλυκάκι που συνοδεύει άνετα το γάλα ή τον καφέ και σίγουρα καλύτερο απ’ τις βιομηχανικές…μπάρες δημητριακών. Είναι ό,τι πρέπει για πρωινό! (Υ.Γ.Και γίνεται πανεύκολα !!!)Λίγα μυστικά ακόμαΤο μυστικό είναι να βάλετε όλα τα υλικά όπως τα συνιστά η συνταγή και σε ό,τι ποσότητες ακριβώς προτείνει και δεν σας το λέω αυτό καθόλου τυχαία, γιατί έφαγα το γλυκό από μια φίλη που της είχα δώσει την συνταγή και ήταν σαν άλλο γλυκό, καμία σχέση. Έβαλε λευκή ζάχαρη και βιτάμ και όταν το έτρωγες σε έκαιγε στη γλώσσα και στο λαιμό, δεν ξέρω τι απ’ τα δύο έφταιγε αλλά το αποτέλεσμα δεν ήταν καλό.Να σας ενημερώσω ότι την καρύδα την μετράω με «παραγεμισμένο» το φλυτζάνι γιατί δίνει μια ελαστικότητα στο γλυκό και αυτό συνήθως αρέσει. Εσείς δηλαδή αν το θέλετε πιο μπισκοτένιο, δεν έχετε παρά να βάλετε την καρύδα σε ποσότητα φλυτζανιού όχι όμως παραγεμισμένου και ίσως να το ροδίσετε λίγο περισσότερο.Τέλος, όσον αφορά τα προαιρετικά υλικά, η βανίλια δίνει πολύ ωραίο άρωμα γι’ αυτό την χρησιμοποιώ αλλά δεν ήταν στην αρχική συνταγή που μου δώσανε και 2 άλλοι πειραματισμοί που έχω κάνει και πέτυχαν γευστικά ήταν (α)να προσθέσω στο μείγμα ½ φλ. Τσαγιού μαύρη σταφίδα, ή (β)να πασαλείψω τα κομμάτια του γλυκού με μαύρη κουβερτούρα.

Η συνταγή προέκυψε τυχαία από ένα ξεχασμένο σφραγισμένο μπουκαλάκι ανθόνερου. Η σκέψη ήρθε αμέσως στα κλασικά αμυγδαλωτά. Όμως έπρεπε να προσαρμοστεί στα δικά μου γούστα, δηλαδή να είναι "ανορθόδοξο", πληθωρικό, αλλά χωρίς να στερείται τα ''πρωτόκολλα'' της υγιεινής διατροφής. Έτσι και έγινε.

Η τηλεόραση ογκώδης και ασπρόμαυρη, είχε τη δική της, περίοπτη, θέση στο σαλόνι μας. Αγορασμένη μόνον αφ’ ότου ο “υιός ο λατρευτός” της οικογένειας πέρασε στο Πολυτεχνείο, είχε γίνει το σημείο αναφοράς του σπιτιού. Για τη μαμά και για εμάς τα παιδιά τουλάχιστον. Ο πατέρας, βυθισμένος στην “σουηδέζικη” πολυθρόνα του, είχε πάντα ένα βιβλίο στα χέρια και σημασία δεν έδινε στον «Άγνωστο πόλεμο», στο «Λούνα Παρκ» ή στο «Λεμονοδάσος». Ούτε καν στο “If tomorrow comes”…Όχι, δεν τόπιασα καλά το θέμα... Πάμε από την αρχήΑυτή είναι μία συνταγή που ξυπνάει πάντα μία πλημμύρα μελαγχολικών αναμνήσεων, αλλά ταυτόχρονα και τόσο γλυκών!!! Τόσο γλυκών, όσο και αυτό το υπέροχο γλυκό. Αναμνήσεις γεμάτες από σχεδόν αξημέρωτα χειμωνιάτικα πρωινά πριν το σχολείο, από ηλιόλουστες ανοιξιάτικες ημέρες, από παιχνίδια στον διπλανό ακάλυπτο, από στιχάκια φτιαγμένα “στο πόδι” για μία μικρή που έκανε την καρδιά μας να σκιρτά, από γέλια και ανεμελιά.Κι ακόμη πιο πίσω, στη δεκαετία του ’60, με αναμνήσεις από πρωινά ξυπνήματα, με το ραδιόφωνο (τρανζιστοράκι “παγκοσμίου λήψεως” (!!!) αργότερα) να φέρνει στην κάμαρα τη φωνή της Αντιγόνης Μεταξά, της “θείας Λένας” των αγνών παιδικών μας χρόνων, να τραγουδάει το “Πρωινό ξύπνημα” και να μας διηγείται παραμύθια. Παραμύθια με άμυαλα γουρουνάκια, με άτακτα προβατάκια, με ψεύτες βοσκούς, με πονηρές αλεπούδες και ανόητα κοράκια, ποτέ όμως με δράκους. Δεν έχουν δράκους και κακούς λύκους τα ελληνικά παραμύθια, είναι διδακτικές ιστορίες, όχι τιμωρίας και βίαιου παραδειγματισμού… Ο Αίσωπος δεν είναι Γκριμ…Για να επιστρέψουμε στη συνταγή, φέρνει στο νου (σχεδόν τις νοιώθεις στα ρουθούνια) μυρωδιές και από “άλλα φαγητά”, της μαμάς, της γιαγιάς, των μαμάδων της γειτονιάς, που όλες τους, λες και ήσαν συνεννοημένες ένα πράγμα βρε παιδί μου, έφτιαχναν σαν ακούραστες μέλισσες όλα τα αγαπημένα μας πιάτα.Πάντα ανήσυχες για τον τρόπο που μεγαλώναμε, ακούραστες στο να επαναλαμβάνουν ότι πρέπει να τρώμε υγιεινά, απολάμβαναν να μας ετοιμάζουν πράγματα βασισμένα σε απλά και φυσικά υλικά, δεν είχαν και άλλα τότε… Αναμνήσεις ατέλειωτης χαράς, άπειρης ικανοποίησης, ανεπανάληπτης απόλαυσης, μακρινής ανεμελιάς!Η συνταγή που ακολουθεί δεν γνωρίζει ούτε χρόνο, ούτε και περιοχή προέλευσης! Ούτε καν ώρα της ημέρας, τρωγόταν το ίδιο ευχάριστα σαν κολατσιό πριν το σχολείο ή σαν βραδυνή επιβράβευση σαν είχαμε τελειώσει όλα τα μαθήματα! Το ωραίο είναι ότι δεν γνωρίζει ούτε και ηλικία αυτών που την απολαμβάνουν. Και να πως ξαναγυρίζουμε στην πρώτη προσπάθεια, στην πρώτη παράγραφο, πάνω-πάνω… Αυτήν τη συνταγή την αναρτώ όχι για ό,τι αντιπροσωπεύει από τα δικά μου παιδικά χρόνια (και είναι τόσα πολλά!!!), αλλά γιατί την αγαπώ ακόμη και σήμερα. Και την αναρτώ κυρίως για εκείνη την εικόνα που έχει μείνει ανεξίτηλα χαραγμένη στο νου μου, με τον πατέρα μου (τον είχαμε αφήσει βυθισμένο στην πολυθρόνα του, θυμάστε;) να ακουμπά δίπλα του, στο πάτωμα, το βιβλίο και να παίρνει από τα χέρια της μητέρας μου την κούπα με ένα αυγό κτυπημένο με κακάο. Με μάτια που γυάλιζαν από ευχαρίστηση. Ή μήπως ήταν από κάτι άλλο; Ποιος ξέρει πόσες αναμνήσεις του έφερνε και εκείνου, από ακόμη παλιότερα χρόνια… Ποτέ δεν μας το είπε, ποτέ δεν τον ρωτήσαμε!!!Τον θυμάμαι να το χτυπάει ακόμη λίγο και, με αργές, όλο απόλαυση, κινήσεις, να φέρνει μισογεμάτες κουταλιές από εκείνην την υπέροχη, σκουρόχρωμη, παχύρρευστη και τόοοοσο αφράτη, κρέμα στο στόμα του. Και όταν πια τελείωνε, να μαζεύει υπομονετικά, με τελετουργικές –όσο και ενοχλητικές για τα παιδικά αυτιά μας– κινήσεις, εκείνα τα …μικρο-ίχνη που είχαν κολλήσει στα τοιχώματα της κούπας και αρνιόταν πεισματικά να κυλήσουν πιο κάτω.Λίγα μυστικά ακόμαΕπειδή έχω ήδη ανεβάσει μία συνταγή για «κρέμα… κτυπημένου μελιού», για ασπράδια χτυπημένα σε «μαρέγκα γαλλική», σε «μαρέγκα ελβετική», ολόκληρο άρθρο για το πώς να χτυπάτε αυγά με διάφορους τρόπους, έχω εκτεθεί κιόλας δημοσίως ότι είμαι θιασώτης του “το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο”, η αλήθεια είναι ότι φοβάμαι μήπως με περάσετε για βίαιο άνθρωπο. Δεν είμαι. Το …αυγό είναι που «το τραβάει η ψυχή του», μία τάση μαζοχισμού πρέπει να του την αναγνωρίσετε, τα καλύτερά του τα δίνει μετά από “ένα καλό χέρι ξύλου”…Εάν θέλετε, μπορείτε να φτιάξετε το χτυπητό αυγό σας και με άλλες παραλλαγές- χτυπητό αυγό ΧΩΡΙΣ κακάο. Με τον τρόπο αυτό αναδεικνύεται με τον καλύτερο τρόπο η πολύ αφράτη υφή και το όμορφο ιβουάρ χρώμα ενός καλοχτυπημένου αυγού. Αν και τα παιδιά σας δεν είναι σίγουρο ότι θα συμφωνήσουν με αυτήν την άποψη.- χτυπητό αυγό με λίγο βούτυρο. Το φρέσκο βούτυρο (όχι μαργαρίνες και άλλες τέτοιες ανοησίες) μαλακώνει σε θερμοκρασία περιβάλλοντος και χτυπιέται μαζί με το αυγό και τη ζάχαρη, πριν πέσει το κακάο. ΥΠΕΡΟΧΗ σαν προσθήκη!- χτυπητό αυγό με λίγο κονιάκ. Εδώ σας έδειξα την προσθήκη amaretto, είναι όμως ακόμη πιο αρωματικό και μεθυστικό με ένα καλό κονιάκ. Στην εποχή μας δεν υπήρχε (εύκολη) πρόσβαση παρά σε κανένα METAXA 3 αστέρων. Άλλες παραλλαγές της εποχής εκείνηςμε βερμούτ ή με Kahlua. Σε κάθε περίπτωση, το αναμειγνύουμε αφού χτυπήσουμε καλά όλα τα άλλα υλικά (για να πετύχουμε την αφράτη κρέμα) αλλά ΠΡΙΝ την προσθήκη του χτυπημένου ασπραδιού.Εάν έχετε, συνοδέψτε το με μπισκότα Μιράντα ή μπισκότα κανέλας. Γίνεται πραγματικά σαν ένα υπέροχο – και πολύ γρήγορο - γλυκάκι.Σε όλες τις περιπτώσεις, τα αυγά επαναλαμβάνω ότι πρέπει να είναι ΦΡΕΣΚΟΤΑΤΑ. Και μη σας πανικοβάλλουν οι κραυγές για κινδύνους από σαλμονέλα και άλλα τέτοια. Ασφαλώς και υπάρχουν σαν ενδεχόμενο, γενιές και γενιές όμως που τρέφονταν με ωμά αυγά δεν είχαν κανένα ιδιαίτερο πρόβλημα. Η γρίπη τον χειμώνα σκοτώνει εκατονταπλάσιους ανθρώπους από τα ωμά αυγά!!! Με τις μεθόδους, μάλιστα, παστερίωσης που είναι διαθέσιμες σήμερα, οι κίνδυνοι να φθάσουν στα χέρια μας μολυσμένα αυγά έχουν μειωθεί σε πραγματικά πολύ πολύ χαμηλά επίπεδα.Το θέμα είναι τι γίνεται με τα αυγά ΑΦ’ ΟΤΟΥ έρθουν στα χέρια μας. Πριν χρησιμοποιήσετε ωμό ένα αυγό, όσο σίγουρες και αν είστε για τις συνθήκες από τις οποίες έχει περάσει, θα το πλύνετε καλά εξωτερικά. Εκείνη την ώρα, όχι νωρίτερα, θα του καταστρέψετε τις άμυνες έτσι.Και μην πάτε στο σύγχρονο “μαντείο των Δελφών” (το Google) για πληροφορίες. Εάν δεν ξέρετε να ψάχνετε, θα τρελλαθείτε από αυτά που θα διαβάσετε…

Ένα εύκολο γλυκάκι μια απλή κρέμα με σιμιγδάλι που τη βάζουμε σε φόρμα κι τη γαρνίρουμε με ότι γλυκό του κουταλιού επιθυμούμε. Είναι δροσερή και τρώγεται πολύ ευχάριστα ειδικά τώρα που πλησιάζει το καλοκαιράκι. Να προσθέσω ότι μπορούμε να την φτιάξουμε και σε ατομικά μπολάκια ή φορμάκια αν θέλουμε. #κρέμασιμιγδαλιού

Τα κάνει η γιαγιά μου και πραγματικά είναι τόσο νόστιμα αν σας αρέσουν οι λίγο γλυκές γεύσεις. Είναι ένα γρήγορο και εύκολο φαγητό και σίγουρα κάτι διαφορετικό απ'οτι έχουμε συνηθίσει 💞

Στόχος ήταν να μαγειρέψω τα μπουτάκια όσο πιο διατροφικά γίνεται αλλά να μην φάμε πάλι τα ίδια.... Οπότε και το αποτέλεσμα μας δικαίωσε! 🐔