Αυτή την χορτόπιτα την έφτιαχνε η γιαγιά μου!! Με φύλλα που άνοιγε μόνη της. Τώρα την φτιάξαμε μαζί με την μαμά μου. Δεν θεωρώ ότι έχει κάτι το ιδιαίτερο εκτός από τα "μπουκουλιεπουρα". Ένα μυρωδικό που δίνει πολύ την αίσθηση της παράδοσης και του χωριού. Η μητέρα μου τα μαζεύει μόνη της και τα αποθηκεύει στην κατάψυξη.#δυογενιες

#Χορτόπιτα

Τώρα που έρχεται ο χειμώνας ότι το καλύτερο να φτιάχνουμε πίτες και οι χορτόπιτες είναι οτι πρέπει. Πάντα οι πίτες πρέπει να είναι με δικό μας φύλλο γιατί είναι πιο νόστιμες.

Μία παραδοσιακή χορτόπιτα με κουρκούτι με το τρόπο που τη φτιάχνει η γιαγιά μου στα μέρη μας την όμορφη Αυλώνα Μεσσηνίας είναι πολύ εύκολη!!Λίγα μυστικά ακόμαΘέλει μεγάλη προσοχή με το ψήσιμο είναι η μόνη δυσκολία γιατί υπάρχει περίπτωση να μην ψηθεί και να γίνει σαν ζυμάρι.Μπορείτε να βάλετε ότι μυρωδικά θέλετε όσα πιο πολλά τόσο το καλύτερο. Αν θέλετε μπορείτε να βάλετε και σπανάκι αλλά πρέπει να το τρίψετε με αλάτι γιατί βγάζει πολλά υγρά.Mπορείτε να βάλετε και φέτα τριμμένη.

Είναι μια πίτα που φτιάχνεται στην Αιτωλοακαρνανία απο γενιά σε γενιά και χρησιμοποιούνται πολλά απο τα αρωματικά βότανα (δώρα) της φύσης.Λίγα μυστικά ακόμαΘα αναρωτιέστε τι θα κάνετε τα περισεύματα του φύλλου. Επειδή δεν πετάμε τίποτα προσθέτουμε λίγο λάδι στην λεκάνη που ήταν η γέμιση και λίγο τριμμένο τυράκι και ζυμώνουμε την ζύμη που περίσσεψε. Κάνουμε 2 λαγανίτσες όσο ή παλάμη μας και τοποθετούμε στο φούρνο πάνω στην σχάρα μαζί με την πίτα μας. Γίνονται τραγανά αρωματικά ψωμάκια.Προσοχή στο αλάτι γιατί έχει και η φέτα.

Νόστιμα πιτάκια που μπορούμε να βάλουμε ότι χόρτα θέλουμε και φυσικά εκτός νηστείας,1 αυγό και φέτα.

Συνταγές για πίτες υπάρχουν ένα σωρό – της γιαγιάς, της πεθεράς, της μαμάς, του Μαμαλάκη, της Αργυρώς και αναρίθμητων άλλων στο ίντερνετ. Στην Ελλάδα είναι ένα από τα πιο παραδοσιακά φαγητά και από τα αγαπημένα όλων ανεξαιρέτως, οπότε έχουμε γίνει ειδικοί στην παρασκευή του. Είμαι σίγουρη λοιπόν ότι, στην πλειοψηφία τους τουλάχιστον, οι συνταγές θα είναι πάρα πολύ νόστιμες. Είναι όμως και υγιεινές; Στην πλειοψηφία τους όχι εντελώς. Στις περισσότερες συνταγές συναντούσα κάτι – είτε λευκό αλεύρι (99.9%), ή μαργαρίνες και βούτυρα, τυριά φυσικά, κρέατα και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε γιατί στην Ελλάδα φτιάχνουμε πίτες με τα πάντα. Έτσι αποφάσισα να ρισκάρω και να φτιάξω πίτα με αλεύρι triticum dicoccum, γνωστό ως ζέα. Και λέω να ρισκάρω γιατί δεν είχα βρει πουθενά τέτοια συνταγή και δεν είχα ιδέα αν θα μπορούσα να ανοίξω φύλλο με αυτό το αλεύρι που έχει πολύ χαμηλά ποσοστά γλουτένης. Για τη γέμιση φυσικά αποφάσισα να βάλω – τι άλλο; - χόρτα. Έτσι πήγα στην βιολογική λαϊκή και πήρα ό,τι βρήκα εκείνη τη μέρα - τσουκνίδες, παπαρούνες, άγριομάρουλο και βέβαια μαϊντανό, άνηθο, πράσο, κρεμμυδάκια και κρεμμύδια. Αποφάσισα να χρησιμοποιήσω την κλασική συνταγή για φύλλο πίταςαλεύρι, λίγο αλάτι, ελαιόλαδο, ξύδι και νερό όσο πάρει. Έφτιαξα το ζυμαράκι μου «εύπλαστο και να μην κολλάει στα χέρια» - καλά τα είχαμε πάει ως εδώ. Το άφησα και μισή ώρα να «ξεκουραστεί». Το χώρισα σε τέσσερα μέρη, αλεύρωσα τον πάγκο μου και πήρα τον παραδοσιακό λεπτό ξύλινο πλάστη να ανοίξω φύλλο. Αμ δε! Η μισή ζύμη μου έμενε κολλημένη στον πλάστη. Και να την αλεύρωνα πάλι τα ίδια. Έτσι αποφάσισα να αφήσω τα παραδοσιακά και να χρησιμοποιήσω τα δικά μου μοντέρνα όπλα – χοντρός πλάστης σιλικόνης συν επιφάνεια εργασίας σιλικόνης για καλό και για κακό (τον πλάστη τον πήρα από το Jumbo γύρω στα 4€ και την επιφάνεια σιλικόνης από το ΙΚΕΑ γύρω στα 7€).Λίγα μυστικά ακόμαΠηγήwww.24fit.gr/blog

#2020 #ΉρθαΓιαΝαΜείνω