Εύκολη, γρήγορη, νόστιμη και ιδανική για τις μέρες της νηστείας!

Συνταγή - Εκτέλεση - Φώτο: Ματούλα Γιασιράνη#μαγειρευωμεελαιολαδο #μανιταρι #θυμάρι #λεμόνι #οτιεχω #καθεμερα #Δευτέρα #υγιεινή

Υπέροχα, υγιεινά και πεντανόστιμα μανιτάρια σωτέ για μεζεδάκι ή συνοδευτικό.

#αποτοξίνωσηΦρούτο και λαχανικό μαζί , συνδυασμένα υπέροχα σε ένα πλήρες χορτοφαγικό γεύμα !

Σαν να τρως κρέας!

Φρέσκα #μανιτάρια με ρίγανη και φρέσκα μυρωδικά...λεμόνι και μουστάρδα !!

Ζουμπουρλούδικο μανιτάρι βγήκε το ινδιάνικο όνομά μου στο παιχνίδι με την λίστα και μου αρέσει τρελά, είναι τόσο γλυκό και αστείο και μιας και λατρεύω τα μανιτάρια είπα να φτιάξω το κλασικό πιάτο σωτέ που όμως έχει τα μυστικά του για να γίνει άψογο και να κρατήσει όλη την υγρασία και την γεύση Είναι πολύ ωραίος μεζές για μπύρα, κρασί ή και ούζο και επίσης ταιριάζει πολύ σαν συνοδευτικό για κρέας. #λίστα

Εύκολη, γρήγορη και κυρίως πεντανόστιμη συνταγή για συκωτάκια..Low Carb/Keto friendly/Gluten free

Τα σοταρισμένα μανιτάρια είναι μέρος της γαστρονομικής παράδοσης του Πιεμόντε (Piemonte, ή Πεδεμόντιο) στη ΒΔ Ιταλία, ένα πιάτο πολύ γευστικό και παράλληλα ελαφρύ και με πολύ εκλεπτυσμένη γεύση.Μαγειρεμένα με τον τρόπο αυτό τα μανιτάρια (funghi trifolati –φούνγκι τριφολάτι– στη γλώσσα των Πιεμοντέζων αλλά και όλων των ιταλών), συνήθως από περισσότερα του ενός είδη (champignon, portobello, pleurotus και, φυσικά, τα εξαιρετικά porcini), είναι ένα πιάτο που μπορεί να συνδυασθεί με ένα σωρό άλλα και να αποτελέσει ένα εξαιρετικό συνοδευτικό ριζότου, ιδανική παρέα για κυνήγι, να αρωματίσει θεσπέσια ένα πιάτο ζυμαρικών (συνήθως, αλλά όχι αυστηρά, μακρόσχημων) ή ακόμα και να αποτελέσει από μόνο του ένα ξεχωριστό, vegetarian αλλά με γεύση και αξία φιλέτου, πιάτο.Πράγματι, ο χαρακτηρισμός αυτών των λεπτοκομμένων και σοταρισμένων σε λάδι ελιάς μανιταριών σαν “συνοδευτικό” ή “γαρνιτούρα”, είναι μάλλον μειωτικός για αυτό το πιάτο. Πρόκειται για ένα πραγματικό πολυεργαλείο. Ιδιαίτερα για φθινοπωρινά και χειμωνιάτικα γεύματα, δεν “συνοδεύει” απλά, αλλά “προβάλει”, αναδεικνύει την νοστιμιά του φαγητού που τα καλέσαμε να κάνουν αξέχαστο. Είναι μία εξαιρετική βάση για σάλτσες, μπορεί να απογειώσει ένα ριζότο, να κάνει αξέχαστο ένα πιάτο ταλιατέλες, να κάνει το ταπεινό κοτοπουλάκι να μοιάζει φασιανός και τον φασιανό με τον “υπεσχημένο παράδεισο”. Το ίδιο και το αγριογούρουνο, ο λαγός, η φραγκόκοτα. Και αν το κυνήγι δεν είναι μέσα στο σχέδιά σας, μετατρέψτε μία μπριζόλα, δυό σκαλοπίνια, ένα φιλέτο, αλλά και ένα απλό πιάτο με πένες ή τα κεφτεδάκια από χθες, στο δικό σας “έργο τέχνης”.Σε κάθε περίπτωση, αυτή η συνταγή αναδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο όλη την γεύση και τι άρωμα των μανιταριών, και αυτός είναι ο λόγος που προτείνονται και χρησιμοποιούνται στη προετοιμασία τόσων και τόσων πιάτων. Και δεδομένου του αριθμού των πιάτων στα οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί, αποδεικνύονται ένας πραγματικός “μπαλαντέρ της κουζίνας”.Λίγα μυστικά ακόμαΤο βούτυρο. Η βασική συνταγή για funghi trifolati γίνεται σοτάροντας τα μανιτάρια με μόνο το λάδι (αυστηρά ελαιόλαδο και μάλιστα καλής ποιότητας) στο τηγάνι. Η προσθήκη του φρέσκου βούτυρου, μας οδηγεί στην πιο “ραφιναρισμένη” παραλλαγή της συνταγής, με πιο έντονο γευστικό αποτέλεσμα αλλά και πιο βαρύ.Το σκόρδο. Η συνταγή αυτή θέλει πάντα και μία ή δύο σκελίδες σκόρδου. Αυτές μπορεί να είναι είτε κομμένες στη μέση (εναλλακτικά, ελαφριά πατικωμένες) και έτσι να αναδύεται πιο έντονα το άρωμα αλλά και η γεύση του, είτε καθαρισμένες και ολόκληρες, για μία πιο μέτρια εκδοχή, είτε τέλος μαζί με την φλούδα τους (en chemise), για ένα αποτέλεσμα πολύ πιο ελαφρύ. Σε αυτή την τελευταία περίπτωση, είναι κατανοητό ότι πρέπει να αφαιρούνται από το πιάτο πριν σερβίρουμε.Η καυτερή πιπερίτσα. Άλλο ένα ατού στο μανίκι σας. Του πηγαίνει θαυμάσια, χωρίς να είναι και απαραίτητη. Προαιρετικά, λοιπόν, στο βήμα 8, όταν θα χαμηλώσουμε την ένταση και ανεξάρτητα από το φρέσκο πιπέρι που μπαίνει για το άρωμά του, μπορούμε να προσθέσουμε και μία καυτερή πιπερίτσα για όσο σιγο-μαγειρεύται, τα επόμενα 5 λεπτά. Ολόκληρη, και θα την αφαιρέσουμε στο τέλος του μαγειρέματος. Μπορούμε, όμως, να βάλουμε και λίγη αποξηραμένη τριμμένη, μπούκοβο δηλαδή, στην άκρη της μύτης ενός κουταλιού του γλυκού. Πόση; Εσείς ξέρετε πόσο.... φονικά είναι τα όπλα που διαθέτετε. Θυμηθείτε μόνο στο τέλος να αφαιρέσετε την καυτερή πιπερίτσα (δεν παίζουμε... “ρώσικη ρουλέτα”, σε ποιανού το κανελόνι θα πέσει, έτσι;  ). Ντοματούλα; Δεν μπαίνει; Στο βήμα 7, μαζί με τον μαϊντανό, μπορούμε να προσθέσουμε και λίγη φρέσκια ντομάτα, τριμμένη στον τρίφτη (ή λίγο πολτό ντομάτας) και να αφήσουμε να σιγοβράσει και αυτή για το υπόλοιπο διάστημα. Τα έχω δοκιμάσει έτσι μέσα, σαν γέμιση (για παράδειγμα στα «Λαζάνια με funghi trifolati»), ποτέ όμως δίπλα ή επάνω σε κάποιο φαγητό. Και δεν νομίζω ότι θα το κάνω.Το καθάρισμα. Τα μανιτάρια δεν τα πλένουμε ποτέ. Συμπεριφέρονται σαν πραγματικά σφουγγάρια, νερουλιάζουν και χάνουν τόσο την γεύση και το άρωμά τους, όσο και τις όποιες θρεπτικές ουσίες τους (που δεν ξέρω εάν είναι και πολλές, ούτως ή άλλως). Πως τα καθαρίζουμε τότε; Αφαιρούμε, αρχικά, το κοτσανάκι τους, σε όσα έχουν τέτοιο. Από αυτό, κόβουμε το κάτω μέρος του, αυτό που είναι προς το χώμα (όχι επειδή θα είναι λερωμένο με χώμα, με τα τυποποιημένα μανιτάρια καλλιέργειας των σουπερμάρκετ, αυτό έχει μείνει.... εκτός συσκευασίας, αλλά για να αφαιρέσουμε το στεγνωμένο από την συντήρηση άκρο του). Το υπόλοιπο κοτσανάκι το καθαρίζουμε με ένα μαχαιράκι, απλά “γδέρνοντάς το”, για να απομακρυνθεί το επιφανειακό στρώμα τους. Για το υπόλοιπο μανιτάρι, το “καπελάκι” τους, χρησιμοποιούμε και πάλι ένα μαχαιράκι, με το οποίο αφαιρούμε την επιφανειακή (και πολύ λεπτή) φλούδα τους, τραβώντας την προσεκτικά από την άκρη της που βρίσκεται μέσα στην κοιλότητα του μανιταριού (εκεί μπορούμε να την πιάσουμε εύκολα), προς την κορυφή του “θόλου” τους. Τα pleurotus, τώρα, (όπως και τα υπόλοιπα εάν βαριόμαστε να ακολουθήσουμε την “μέθοδο γδυσίματος”) τα καθαρίζουμε περνώντας την επιφάνειά τους με ένα νοτισμένο πανί. Τώρα, σε εκείνες τις περιπτώσεις που έχουμε μαζέψει τα μανιτάρια μόνοι μας και κουβαλούν πάνω τους ολόκληρο χωράφι χώμα, τότε αναγκαστικά (;;;) θα τα περάσουμε από νερό. Σε αυτή την περίπτωση, πρέπει το πέρασμα να είναι γρήγορο και το νερό υπό πίεση, για να απομακρυνθούν γρήγορα οι όποιες βρωμιές.Εάν σκοπεύουμε να φυλάξουμε τα μανιτάρια για να τα χρησιμοποιήσουμε αργότερα, σε κάποιο άλλο φαγητό, διακόπτουμε το μαγείρεμα στο βήμα 6, πριν από την προσθήκη του μαϊντανού και το αλάτισμα. Όταν πρόκειται να τα χρησιμοποιήσουμε, τα βάζουμε πάνω σε χαμηλή φωτιά με πολύ λίγο λαδάκι, αλατίζουμε, “μαϊντανώνουμε” (!!!) και μαγειρεύουμε για 5 λεπτά αφ’ ότου ζεσταθεί καλά το λάδι.Μη σας “τρομάξει” η ποσότητα των κομμένων μανιταριών (την έχει αυτή την τάση) και πιστέψετε ότι δεν θα χωρέσουν στο τηγάνι. Χωρούν και παραχωρούν (το τηγάνι μου είναι 29 εκ.). Στο 3-λεπτο επάνω έχουν χάσει το μισό από τον όγκο τους. Επίσης, μη τρομάξετε από την ποσότητα του μαϊντανού, μόλις τον δείτε κομμένο. Σας είπα, υπάρχει “χημεία”